Wedstrijdverslagen

Partir c'es mourir un peu
28-05-2017

"Partir, c'est mourir un per" oftewel afscheid nemen is een beetje doodgaan. Dat gevoel overheerste toch bij de wedstrijd van Waterpoort Boys vier tegen Lions '66 vijf, want na vele seizoenen "trouwe dienst" nam Johan "Joet" de Jong afscheid als scheidsrechter van de mannen van trainer-coach Stefan Schoonbergen en de teammanagers Jelmar Dikkerboom en Bert Visser, mannen die zonder cursus volledig in de gemeenschap van Waterpoort Boys zijn ingeburgerd en moeiteloos het staatsexamen, indien dat zou bestaan, zouden halen. En dat niet in de laatste plaats dankzij De Jong, die zich als trainer. begeleider en fluitist over "the boys" ontfermde en hun al snel een gevoel gaf, dat toch wel een sterke gelijkenis vertoonde met een warm bad.

Dat De Jong het zo lang heeft vol gehouden, heeft uiteraard ook te maken met Waterpoort Boys vier, want zonder andere elftallen ook maar een millimeter te kort te willen doen, "ut vierde" is natuurlijk wel een ploeg om van te houden. Aan De Jong's liefde voor zijn ploeg komt dan ook zeker geen einde, maar met het uit zicht verdwijnen van de Drees-grens oftewel het klimmen der jaren komt nu eenmaal het moment van de welbekende punt langzaam maar zeker dichterbij. Dat punt is nu dus gekomen en wij waren getuige van de laatste minuten van scheidsrechter "Joet" de Jong, minuten die zich bij de wedstrijd tegen Lions '66 overigens voornamelijk in de middencirkel afspeelden.

Vanuit die beperkte ruimte had De Jong het spel meestentijds haarscherp op het netvlies. De 72-jarige arbiter ging eigenlijk maar één keer de spreekwoordelijke mist in en dat was een minuut of tien voor het einde, toen hij de gasten een strafschop onthield. Indien die was toegekend en was benut, dan had die de 2-5 op het scorebord gebracht, Die beslissing stond in schril contrast met die bij de 0-1, want toen zag De Jong van grote afstand en zonder technische hulpmiddelen haarfijn, dat de bal na een slippertje van doelman Dennis Meijer de doellijn was gepasseerd.

Dat gebeurde in een fase, waarin Waterpoort Boys het moeilijk had en waarin bij de gasten James Docherty met subtiele passjes het aanvalsspel van Lions '66 vorm gaf. Dat leverde Lions '66 wel kansen, maar geen goals op. Die kwamen namelijk vooral door de welwillende medewerking van de thuisclub tot stand. Eerst leidde een foutieve uittrap tot de 0-2 en niet veel later werd de bal na een voorzet vanaf de linkerkant in eigen doel gewerkt (0-3). Die stand deed overigens recht aan de verhoudingen, want Lions '66 was heer en meester en Waterpoort Boys kwam er eigenlijk niet aan te pas. De eerste keer dat dit wel gebeurde, was het overigens ook meteen raak. Met een prachtige voorzet vanaf de rechterkant werd Tim de Leeuw vrij voor de keeper gezet en hij zorgde beheerst voor de 1-3. De vreugde aan Sneker zijde was echter van korte duur, want zo'n beetje bij de eerste, de beste tegenaanval herstelde Lions '66 met een schot in de korte hoek de oude marge weer.

Ook in de tweede helft waren de betere mogelijkheden voor de gasten. Nadat Waterpoort Boys bij het begin van het tweede bedrijf een grote mogelijkheid had laten liggen, misten de gasten drie keer op rij een kans uit de buitencategorie. Daarmee verzuimden zij om nog meer zout in de Sneker wonden te strooien en daarvoor kreeg men even later de rekening gepresenteerd, toen Bert Visser een prima assist vanaf rechts tegen de touwen werkte (2-4). Verder kwam Waterpoort Boys echter niet. Sterker nog, het mocht van geluk spreken dat de score niet hoger uitviel. Zo werd bij een hoekschop de bal nog ternauwernood van de doellijn gehaald en tien minuten voor tijd boorde de referee de Leeuwarders dus de al aangehaalde penalty door de neus.

Het zou zo'n beetje De Jong's laatste beslissing zijn, want even later kwam er een einde aan zijn loopbaan als scheidsrechter. Een rode kaart en luid applaus luidde het einde in van een tijdperk waarin "Joet" de Jong als fluitist een onlosmakelijk deel van "ut vierde" was en was het afscheid definitief. En afscheid ...., dat voelt toch als een beetje doodgaan oftewel "partir, c'est mourir un peu".

"Vier revisited"
08-10-2016

Op de kop af een jaar geleden speelde Waterpoort Boys vier tegen Sleat drie en won de ploeg van trainer en scheidsrechter Joet de Jong, die op sommige zaterdagen bij het draaiend rad ook nog eens als de Wéé Péé Béé-equivalent van quizmaster Hans van der Togt fungeert, ternauwernood. Voorafgaand aan die wedstrijd vermelde de stand toen "vier uit vier voor vier" en na de wedstrijd werd de eerste vier toen ingeruild voor een zeven.

Het zijn een jaar later andere tijden, al wordt dit verslag niet door Tom Egberts vanuit het Olympisch Stadion ingeleid. Neen, gewoon vanaf het Schuttersveld, waar de echte voetballiefhebbers nog het echte gras kunnen ruiken. Inderdaad andere tijden, want afgezien van een slippertje in de openingswedstrijd stapte Waterpoort Boys vier in alle andere duels als winnaar van de pitch met een keurige eerste plaats als gevolg. Tijd om de matadoren van Waterpoort Boys vier opnieuw met een bezoek te vereren oftewel: "vier revisited"

"Ut vierde" is binnen de geel-blauwe familie overigens een apart verhaal. Ooit als compleet team overgekomen van een andere club, maar inmiddels zonder ook maar één enkele cursus aan de Thomas Zandstrastraat volledig ingeburgerd. De whizzkids uit oh oh Den Haag zouden eens een kijkje bij de club van ooit alleen de haven, het kamp en een stukje Sperkhem-Tuindorp moeten nemen om zo te ervaren, hoe je "vreemdelingen" opvangt en een volwaardige plek binnen jouw vereniging biedt of misschien beter: gunt

Enfin, genoeg politiek, over naar de wedstrijd. Na een bakje pleur bij bartender Rus, die die morgen al om een uur of acht is begonnen, ga ik op zoek naar een kopie van het digitale wedstrijdformulier, zodat ik de namen van de gladiatoren tot mijn beschikking heb en niet zoals vorig jaar, de fanatiek meelevende "WAG's" steeds moet vragen, wie er heeft gescoord, wie de beslissende pass gaf en wie die fantastische redding voor zijn rekening nam. Maar namen en gezichten combineren blijkt toch nog niet zo eenvoudig en dus toch maar even bij de overbevolkte dugout langs om de oplossing van deze vorm van memory een stukje dichterbij te brengen.

Bij dat memoryspel speelt Waterpoort Boys vier vandaag tegen Oeverzwaluwen vier en dat is actueel de nummer tien van de ranglijst. "Dat mut kenne", zou je denken, maar Waterpoort Boys heeft het toch moeilijk om in het blauw-witte bolwerk een bres te slaan. Het spel speelt zich weliswaar voornamelijk op één helft af, maar het verzorgde voetbal levert nauwelijks doelrijpe kansen op. Halverwege de eerste helft kruipt Oeverzwaluwen wat meer uit zijn schulp en dat resulteert zo waar in een hoekschop. Die levert echter niets op, maar bij de volgende aanval lossen de Koudummers het eerste schot tussen de palen De betrouwbare doelman Dennis Meijer heeft echter weinig problemen om de inzet te keren. Dat is even later aan de andere kant anders, want de keeper van Oeverzwaluwen laat een hoge bal vanaf de rechterkant los en Danny Gerlsma is er als de kippen bij om de 1-0 binnen te tikken.
Niet veel later is doelman Dennis Meijer opnieuw op zijn post als opeens twee man vrij voor hem opduiken en hij een kopbal toch relatief eenvoudig onschadelijk maakt. Meijer maakt vervolgens zijn enige foutje van de middag door de bal onzuiver in te spelen, maar het daaropvolgende schot van Oeverzwaluwen levert geen schade op. Die schade leek er even daarvoor wel bij Jelmer Dikkerboom te zijn, maar gelukkig kon de middenvelder de wedstrijd "na behandeling" vervolgen.
Bij dat vervolg lijkt de 2-0 een kwestie van tijd, maar eerst heeft een schot van Bert Visser niet de juiste richting en even later verdwijnt na een mooie aanval over de rechterkant een intikker bij de eerste paal net langs de verkeerde kant van diezelfde paal, De grootste kans in die fase is echter voor Danny Gerlsma, maar hij schiet alleen voor de doelman via diens been naast en slaagt er derhalve niet in om de marge te verdubbelen. Niet veel later is het echter wel raak, maar die treffer wordt wegens vermeend buitenspel geannuleerd. Het betekent echter slechts uitstel van executie, want op slag van rust solliciteert Danny Gerlsma uitdrukkelijk naar de titel "man of the match" als hij uit een voorzet van Bert Visser op fraaie wijze de 2-0 laat noteren.

Met Timon en Angelo in de ploeg begint Waterpoort Boys vier aan de tweede helft en laatstgenoemde laat meteen van zich spreken. Zijn schot is echter net niet zuiver genoeg om de wedstrijd definitief in het slot te gooien. Dezelfde speler krijgt later in de tweede helft nog een mogelijkheid als hij na een prima passje door het hart van de verdediging in de zestien verschijnt. De spits moet echter in een robuuste Overzwaluwen-verdediger zijn meerdere erkennen.
Vervolgens neemt het spelaandeel van Koudummers waarvan eerder al een aanval in het zijnet eindigde, zienderogen toe. Die fase levert Oeverzwaluwen echter nauwelijks kansen op en dat is mede de verdienste van de hechte WPB=defensie met de backs Karl en Roelof Hoekstra en de centrale verdedigers Bert Visser en Stefan Schoonbergen. En als er al een bal doorkomt, dan is er nog altijd goalie Dennis Meijer.
Die doelman, die afgezien van het missertje in de eerste helft verder niet op een fout te betrappen is, is vervolgens getuige van misschien wel de mooiste aanval van de middag. Via tiki-taka wordt Jelmer Dikkerboom in de zestien aangespeeld, maar ook hij ervaart even later dat de stugge defensie van de gasten een lastig te nemen klip is. Zijn actie levert dan ook niet meer dan een hoekschop op en ook de kopbal uit die corner sorteert geen effect.
Kort daarop beleeft Karl Hoekstra niet zijn meest gelukkige moment. De hardwerkende back raakt na een door hem zelf opgezette aanval de bal namelijk volkomen verkeerd en daarmee sterft ook die opzicht fraaie actie in schoonheid. Die actie is echter wel een teken, dat Waterpoort Boys langzaam maar zeker het initiatief weer overneemt, maar die overname doet de aandelenkoersen helaas niet meer stijgen. Zo gaat na voorbereidend werk van Mike Bootsma een schot van Danny Gerlsma net over, terwijl een poging van Angelo eveneens niet voor de bevrijdende 3-0 zorgt. In plaats van 3-0 wordt het in de slotminuut zelfs nog bijna 2-1, maar bij de grootste kans voor de gasten komt doelman Dennis Meijer voor de zoveelste keer deze middag als winnaar uit de strijd.

Het is de laatste stuiptrekking in een wedstrijd, waarin Waterpoort Boys vier in sommige fasen goed en verzorgd voetbal liet zien en in die fasen zijn status als koploper absoluut bevestigde. Die fasen waren dan ook meer dan voldoende om de meeste aanspraak op de overwinning te kunnen maken en op de 2-0 zege viel uiteindelijk dan ook heel weinig af te dingen.

Vier uit vier voor vier ....
10-10-2015

“Hé, kest stou niet ‘ns een stukje skrieve over ons, wij binne 'n echte vriendenploeg?” Dat hoor ik wel vaker en normaliter pen ik nooit op bestelling, Dus had 't antwoord eigenlijk ontkennend moeten zijn, Maar het verzoek komt van ene Johan "Joetje" de Jong. Voor degenen die hem niet kennen. De Jong was zelf in een grijs verleden en toen nog met krullen bij v.v. Sneek op het hoogste amateurniveau actief en maakte deel uit van de selectie die in 1970 landskampioen werd. Een speler van niet lullen maar poetsen en nu al jaren belangeloos trainer, begeleider en "scheids" van c.q. bij de lagere teams van Waterpoort Boys Ja, dan kun je gewoon niet weigeren. "Wanneer speule jim?" "Zaterdag om halluf elf." Dat werd dus later verzet naar half drie, oftewel prime time!

Schoorvoetend begeef ik mij op zaterdagmiddag even na de klok van tweeën naar het multifunctioneel sportcomplex aan de Thomas Zandstrastraat, Alhoewel multifunctioneel. De accommodatie ligt er op een krijsende raaf na stil en verlaten bij en alleen op de velden aan de linkerkant zijn wat voetballers te ontwaren. Die voetballers maken deel uit van een team, waarvan ik tot vorige week amper het bestaan wist en dat naar verluidt compleet de overstap naar Het Schuttersveld maakte, omdat men elders niet genoeg aandacht kreeg. Ik weet dan ook niet goed, wat ik moet verwachten bij een wedstrijd van dit team, dat in de reserve zesde klasse uitkomt, en alleen de koffie bij Rus lijkt voorlopig een zekerheidje.

Vier uit vier voor Waterpoort Boys vier, vermeldt het A-viertje op het mededelingenbord en vanachter het gelapte raam van clubhuis "Ons Doel" aanschouw ik de warming-up. Hoewel het opwarmen in mijn beleving korter duurt, dan die van de overigens voortreffelijke ballen gehakt, die later die middag door het luikje van de "skietje skone" keuken gretig aftrek vinden, besteden de acteurs zorgvuldig aandacht aan hun hamstrings en andere relevante spierbundels en kan de wedstrijd beginnen. Haastig werk ik de laatste slokken koffie naar binnen om vervolgens een plekje langs de lijn te zoeken.

Nou zoeken. Ruimte zat, geen drommen toeschouwers, geen programmaboekje, geen opstelling die door de luidsprekers van één of ander krakerig Koreaans merk raast, en God zij dank ook geen pupil van de week, want dat heb ik nu na al die jaren ook wel gezien. Gewoon het veld op en los. Ik moet vooreerst de namen van de spelers schuldig blijven en kom vooralsnog niet verder dan die van de tegenstander: Sleat 3. Voor hen die het Fries niet zo goed beheersen als die fundamentalisten, die werkelijk alles en zelfs - als die erop staat - de gebruiksaanwijzing op de verpakking van 't skietpapier in de taal van "Us Mem" wensen te vertalen: Sloten 3 oftewel het derde uit de vierde stad op de Elfstedenroute. Die hebben net zoveel punten als de ploeg van vier uit vier, alleen een wedstrijd minder gespeeld.

De wedstrijd is het aanzien meer dan waard. Waterpoort Boys 4 in Italiaans ogende shirts, speelt verzorgd voetbal en hier en daar zie je er één, die als hij niet de voorkeur aan zou geven in deze vriendenploeg te spelen, best hoger op zou kunnen. Sleat 3 herbergt naast een aantal routiniers, ook een aantal spelers, waarbij je brood mee moet nemen om er omheen te komen en is iets minder gepolijst dan de thuisclub. Niettemin golft het spel in de openingsfase op en neer en wordt een aantal malen een aanval van de bezoekers onterecht wegens buitenspel afgevlagd. Dat gebeurt overigens ook aan de andere kant met het verschil, dat de scheidsrechter hier terecht laat doorspelen, waarna Daniël Poiesz beheerst de 1-0 laat noteren. Kort daarop lijkt de 2-0 in de maak, maar in kansrijke positie wordt de verkeerde keuze gemaakt en gaat de mogelijkheid verloren. Aan de andere kant zorgt een botsing van doelman Dennis Meijer met één van de voorwaartsen van Sleat voor een hachelijk moment, maar gelukkig kan de doelman na behandeling verder en ziet hij vervolgens, dat zijn ploeg twee goede mogelijkheden onbenut laat.
Vlak na de hervatting komt Sleat uit het niets op 1-1, wanneer doelman Meijer het antwoord op een schuiver schuldig moet blijven. Waterpoort Boys laat zich hier echter niet door uit het veld slaan en komt na een mooie aanval over de rechterkant, waarbij Evert Sjoerd Sijbesma wordt vrijgespeeld, opnieuw op voorsprong. Die voorsprong wordt niet veel later hoorde op Vincent Kompany lijkende invaller Angelo met een beheerste schuiver en door de eveneens ingevallen Mike Bootsma met een absolute wereldgoal (buitenkantje voet en via de onderkant van de lat tegen de touwen) uitgebouwd naar 4-1 en daarmee lijkt de wedstrijd beslist. Tien minuten voor tijd komt Sleat terug tot 4-2 als doelman Meijer bij een hoekschop onder de bal doorgaat, maar in de slotfase lijkt Waterpoort Boys het oude verschil te herstellen, Lijkt, want de treffer waarbij de bal duidelijk de doellijn is gepasseerd, wordt door de arbitrage niet toegekend..In plaats van 5-2 wordt het in de allerlaatste minuut zelfs nog 4-3, wanneer Sleat aan de rechterkant iets teveel ruimte krijgt. Uit de daaropvolgende voorzet wordt de bal eerst op de lat gekopt en uit de rebound alsnog met het hoofd binnen gewerkt (4-3). Verder laten de mannen van het vierde het echter niet komen en dus kan de ploeg het A-viertje met vier uit vier vervangen door ééntje met zeven uit vijf.

Of dat laatste er echt toe doet, waag ik te betwijfelen. De mannen van het vierde zijn na het laatste fluitsignaal al weer bezig met het vervolg, dat voor de één bestaat uit een shagje op de stoep bij de kleedkamer en voor de ander uit een sprintje naar de stamtafel. Want de derde helft is bij deze vriendenploeg die als "equipo quattro" de kleuren van Waterpoort Boys verdedigt, misschien wel het belangrijkste onderdeel van het lekker met elkaar ballen. En opvallend: een aantal is beter in staat om die helft tot het einde vol te houden dan de twee keer vijfenveertig minuten, die daaraan vooraf gingen.

De wedstrijd was voor een neutrale toeschouwer overigens ook prima vol te houden en overtrof met prima combinatievoetbal eerlijk gezegd mijn verwachtingen. Hoewel het een vreemde gewaarwording was om te kijken naar een ploeg, wiens ambitie niet verder reikt dan gewoon anderhalf uur lekker bezig zijn, heeft dat toch echt heel veel charme, realiseer ik mij bij het tweede bakje bij Rus.

HOOFDSPONSOR