Jelmer Kemper omklemt zijn tegenstander - links Jan Vlap en Richard de Jong (half zichtbaar)
Het gebeurde eigenlijk een beetje stilletjes en zonder al te veel toeters en bellen. Het afscheid van Jelmer Kemper vond eigenlijk een beetje geruisloos plaats. Dat afscheid paste eigenlijk niet bij zijn status, want hij maakte negen seizoenen lang deel uit van de hoofdmacht van Waterpoort Boys. In die negen seizoenen speelde hij een dikke 150 wedstrijden voor de geel-blauwen, waarin "de Spijker" drie keer scoorde. Dik honderd en vijftig wedstrijden waarin hij niet veel prijzen op zijn palmares kon bijschrijven. Een paar promoties en evenzo vele degradaties.
Niet bepaald een carrière die een boekenplank vol plakboeken oplevert, maar wel één om trots op te zijn en dat vanwege zijn niet aflatende inzet en zijn onverzettelijkheid, maar bovenal vanwege de persoon, die hij is. In al die jaren was hij een voorbeeld en was hij om er maar eens een term uit zijn eigen vakgebied tegen aan te gooien, één van de bouwstenen van de Wéé Péé Béé. Die bouwsteen gaat nu lager voetballen en daarom blikken we op formeel bijna de laatste dag van zijn laatste seizoen als selectiespeler van Waterpoort Boys middels een kleine collage van foto's, zeg maar een mini plakboek, nog één keertje terug op de voetballoopbaan van Jelmer Kemper, een terugblik die vertelt, dat ook een carrière zonder grote prijzen mooi en indrukwekkend kan zijn.
Waterpoort Boys is Jelmer Kemper bijzonder veel dank verschuldigd, dat hij zo lang met verve de kleuren van de club heeft verdedigd en hoopt dat de club nog vele jaren van hem als speler van een lager elftal, maar bovenal als mens kan genieten.